Skip to main content

खड्गमायादेखि मनमायासम्म

Bhabasagar Ghimire's picture
घुर्बिसे पन्चमी पाँचथरको आफ्नै सानो होटलमा उनी चिया पकाउँदै थिइन् । चिया पिउन आएकाहरुसँग ठट्टा पनि गर्दै थिइन् । मनमायाको कथाका लागि कलाकार खोज्दै पाँचथर पुगेको म उनैको पसलमा बसेर तीनै खड्गमाया दिदीलाई नियाली रहेको थियो । उनी पसलमा उधारो खाएकालाई पैसा तिर्न कराउने मात्र हैन सधैं आइरहने ग्राहकलाई रमाइलो व्यवहारले आइरहने बनाउन तल्लित थिइन । यीनै खड्गमायालाई नाटककी हठ्ठी मनमाया बनाउने सोच मेरो मनमा त्यसै बेला आयो । उनी कथा मिठो सारङ्गीको नियमीत सुन्ने गर्छिन भन्ने थाहा पाएर मेरो आत्मविश्वास झन् बढ्यो । 'दिदी यो कथा मिठो सारङ्गीको नाटक खेल्नु हुन्छ, ' मेरो प्रश्न सुन्ने बित्तिकै उनी अलमलमा पर्दै भनिन् 'आम्मै काँ सकुँला र ?'


तर सबै कुरा बताएपछि भने उनी कलाकार छनौटमा भाग लिन राजी भइन् । 'मैले नाटकमा अभिनय गर्नेबारेमा सोचेकै थिइन्', ४२ वर्षे खड्गमायाले भनिन्, 'एकाएक कसरी खेलेँ थाहै पाइन् ।' गत फागुन महिना उनले नाटक खेल्नका लागि ८ दिन पसल छाड्नु पर् यो । उनको पसलमा कहिले श्रीमान त कहिले बहिनी बसेर व्यापारमा सघाएछन् । नाटक बज्न थालेपछि भने उनका पसलमा आउने मान्छेको चाप बढे । 'जो पसल अघिको बाटो भएर हिड्थे मकहाँ नपसी छाड्दैनथे', उनले भनिन् 'कोही मेरो अभिनयको प्रशंशा गर्थे त कोही क्यारीकेचर गरेर जिस्काउँथे ।'



यसरी एकाएक आफ्नो प्रशंसक बढेपछि मनमाया दंग छिन् । स्थानीय सुमात्लुङ्ग र इगल एफएमबाट फिदीम आएको बेला अन्तर्वार्ताका लागि आफूलाई निम्तो पनि आएको उनले बताइन् । पहिलो पटक जीवनमा नाटकका खेल्दाको अनुभव साट्दा उनी निक्कै उत्साहित भएकी थिइन् । उनका श्रीमान ज्यामी कामका लागि दैनिक गाउँघर डुल्ने गर्थे ।
एक दिन त उनकै साथीहरुले मनमायाको कथाका बारेमा कुरा गरे रे । 'फाक्थेपकै छोरी मान्छेले खेलेको अरे त्यो मनमाया बनेर को रहेछ,' यस्तै छलफल साथीमाझ भैराखेको बेलामा उनका श्रीमानले मुख खोलेछन्, 'मेरै बुढी हो त्यो त ।' यसरी श्रीमानले पनि आफू माथि गर्व गर्ने ठाउँ पाए पछि उनी झन् मख्ख छिन् । 'तँलाई त पसलको धन्दा गर्न र रेला ठट्टा गर्न मात्र आउँछ भनेको त नाटक पनि खेल्न आउँदो रहेछ' नाटक सुनेपछि उनका श्रीमानले यसै भन्दै बधाइ दिए रे उनलाई ।


कोही गाउँलेले रेडियो सुन्दा यो त खड्गमाया जस्तो छ भन्ने अड्कल काटेका थिए रे । पछि उनकै पसलमा आएर होकी हैन भनि पक्को कुरा पनि सोधे रे । केही ले त काँ खड्गमाया हुनु त्यो पसल चलाउनेले खुबै बिबिसिको नाटकमा भ्याउँछे होला भन्ने अड्कल पनि काटे रे । पछि हो भन्ने थाहा पाएपछि उनीहरु पनि आफू जस्तै दंग परेको उनले सुनाइन् ।

छिमेकी गाविस चिलिङ्गदेनकी माया नेम्बाङले मात्र हैन आफ्ना साथीहरु तारा चेम्जोङ्गले पनि फोन गरेर आफूलाई बधाइ दिएको उनले बताइन् । 'आफू मात्र सुटुक्क खेल्नेहामीलाई भन्न पर्दैन 'साथी ताराले ठट्टा गर्दै भनेको कुरा उनी अझै सम्झन्छिन् । सारङ्गीको भलाकुसारीमा गाएको पालाम सुनेर उनलाई काठमाडौंमा रहेका केरसिङ चेम्जोङ लगायतका आफन्तहरुले पनि फोन गर्न भ्याए । नाटकको कथाबस्तुले गाउँको बास्तवीकता बोकेको र सबैलाई सहि काममा लाग्न प्रेरण दिएको भन्दै स्थानीय लघुबित्तमा काम गर्ने बसन्त लिम्बु र अनिला चेम्जोङले पनि उनलाई बधाइ दिन भ्याए । आफूलाई यति धेरै प्रतिकि्रया आउँदा खड्गमाया निक्कै मख्ख छिन् । 'मैले त नसोचेको कुरा भयो' खड्गमायाले भनिन्, 'मनमाया भएपछि मेरो मनको प्रतिभा बाहिर निस्कन पायो । यसका लागि विविसि वल्र्ड सर्भिस ट्रष्टलाई धेरै धेरै धन्यवाद ।'
http://www.bbcnepalidrama.com/main/node/157

Comments

  1. ल मनमायालाइ मेरो पनि बधाई सुनाइदिनुहोस ।

    ReplyDelete
  2. तपाइको बधाइ मनमायालाइ पुर्याए है मैले काँइला जी ।

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

मोबाइलको साटो पुस्तक

बाल मनोविज्ञानमा आधारित भएर लेख्नु आफैमा जटिल र चुनौती पुर्ण छ  । त्यसैमाथि सबै भन्दा सरल बनाउँनु पर्ने विषय पनि यहि रहेछ । बाल मस्तिस्कको सोचाइको धरातल फराकिलो बनाउँने  प्रयास म सधैं जारी नै राख्नेछु । बालबालिकाहरुलाइ आज राम्रा पुस्तक पढ्न दिँदा भोलीका दिनमा उनीहरुले रचनात्मक काम गर्न सक्छन् । हामी सबैले पढ्ने र पढाउँने बातावरण बनाउँन मद्दत गरौं । मेरा यी रचनाहरुमा चित्र कोरेर सुन्दर बनाइदिने नागरिक दैनिकका Dewen दाई र Yuwak जी, भाषामा सघाउने Shekhar दाई अनि प्रकाशनमा ल्याउँने Sangrila Book का Mani जीलाई धेरै धेरै धन्यवाद । म अछाम नपुगेको भए सायद यो बालकथा अाउँदैन्थ्यो होला । सन् २००९ मा Room to Read Nepal को कथा कार्यशालामा नअटाएको भए सायद 'हाम्रा खेलहरु' का बारेमा उबेला बाल कविता फुर्दैन्थ्यो । सधै‌ झै, छोराछोरीको हातमा मोबाइलको साटो पुस्तक दिउँ । उनीहरुका आँखा र दिमाग झनै तेजिलो हुनेछन् । अघिल्ला तीन कृती... माथिका तीन पुस्तकहरु ' पाठीलाई स्वेटर, भान्छामा चुट्किला, देउता खुशी हुनुभयो' तलका पुस्तक पसलहरुमा यस अघि नै आइसकेका छन् । नयाँ पुस्तक...

जाडोका चिसा उखान टुक्का

बिस्तारै बिस्तारै बढ्दै गरेको जाडोले विहान धेरै अबेर सम्म पनि हामीलाई बिस्तारामा सिरक भित्रै रोक्न सक्छ । झ्यालका पर्दा घामले नखोली कन हामी आफै खोल्न तम्सन पनि गाह्रो हुन्छ । विहानै तातो चियाको गिलासलाई ओठले चुम्न पाउँदा मात्र हात गोडा चलमलाउन थाल्छन् । अझ एका विहानै काममा जानु पर्ने वा कलेज जानु पर्नेलाई त जाडो कहिल्यै नआए हुन्थ्यो झै हुन्छ । यस्तो कठ्याङ्ग्रीने जाडोको बेलामा हाम्रा उखान टुक्काहरू कसरी बांगिने गर्छन्, यसबारेमा केही प्रसंग तल छ । तपाइलाई यो जाडो मौसम भरि न्यानो घामले माया गरोस शुभकामना ! जाडोले कामेको गोरुलाई बोरा ओढाउन सकिन्छ, सिरक ओडाउन सकिन्न अनिकालमा बिउ जोगाउनु, चिसोमा जिउ जोगाउनु चिसोले समाएको मान्छेलाई, आइसक्रिमले पनि लखेट्छ अर्काको आंङमा गन्जी लगाएको देख्ने, आफ्नो आंङमा जकेट लगाएको  नदेख्ने ? हिटरले पोलेको मान्छे, राइस कुक्कर देख्दा तर्सन्छ  थर्मस फुटे, तातो लुटे खाइ न पाइ, लेदर जकेट लाई  काम पाइनस छोरो, मोजामा आइरन लगाइ

भाइबहिनीसँग भेटघाट

‘‘चश्म खोलेपछि मात्र किताबमा भएको राइटरको फेस तपाइसँग मिल्छ । हजुरले किन कथा लेख्नुहुन्छ ? पाठीलाई स्वेटर मैले दुइ कक्षामा पढेको बेस्ट बुक हो । मेरो घरको ढोकामा सधैं बिरालो आउछ । मैले दूध दिन्छु । यसको पनि कथा हुन्छ ? हाम्रो लागि अझै धेरै कथा लेख्दिनु है । अब कहिले आउनु हुन्छ ?’’ कक्षा तीनमा पढ्ने नानीबाबुका कलिला बोलीले फूलजस्तै गरि मनमा छोए । 'लेखकसँग अन्तरक्रिया'मा आफ्नो पुस्तक ‘भान्छामा चुट्किला’ बाचन गर्न र कथा लेखनका बारेमा बताउन उनीहरूको विद्यालयमा पुगेको थिएँ । हामीले यस पुस्तकका चित्रकार Yuwak Shrestha लाई पनि सम्झियौं । नानीबाबुहरूले दुई कक्षामा मेरो अर्को पुस्तक ‘पाठीलाई स्वेटर’ पनि पढेका रहेछन् । लगभग ८० जना नानीबाबुका माझमा कथाबाचन गर्न र हराउन पाउदा नयाँ कथा बुन्ने उर्जा मिलेको छ । अवसरका निम्ति युलेन्स स्कूल ललितपुर र शिक्षिका मिना लुइटेल जीलाई धेरै धेरै धन्यवाद । अब चाँडै स्वतस्फुर्त रूपमा केही सामुदायीक विद्यालयमा कथा बाचन गर्ने र बुन्ने कला साट्न पुग्ने योजना बनाएको छु । ज्ञान बाँडे पक्कै बढ्दछ, नबाँडे सर्लक्कै घट्दै जान्छ । #childrensbooks #nepalichildren...