Skip to main content

लेकसाइडमा 'च‌ंगा चैट' र 'हजुरबाको कथा'

किन हुर्किनुपर्छ बालसाहित्य? 
प्रश्न एउटा हो तर यसका उत्तर अनेक हुन सक्छन्।
बालबालिकाको कल्पनाशीलता बढाउन, पढ्ने बानी बसाउन, समाज र संस्कृति बुझाउन, भाषा विकास गराउन, बालसाहित्यले सघाइरहेको हुन्छ। लेखक हेमलता राई, भवसागर घिमिरे र पाठ्यक्रम निर्माणमा संलग्न शास्वत पराजुलीबीच नेपाल साहित्य महोत्सवको तेस्रो दिन पोखरामा यही विषयमा छलफल भयो।

विषयमा प्रवेश गर्नुअघि हेमलता राईको 'चङ्गा चैट' र भवसागर घिमिरेको 'हजुरबाको बगैंचा' किताब सार्वजनिक गरिएको थियो। किताब सार्वजनिक बालबालिकाकै हातबाट गराइएको थियो। मञ्चमा आधाभन्दा बढी स्रोता पनि स्कुले बालबालिका थिए।
कार्यक्रममा वक्ताहरूले बालबालिकाको रचनात्मक विकासमा बालसाहित्यको ठूलो भूमिका हुने बताउँदै हामीकहाँ बालसाहित्य लेखन अझै फस्टाउन नसकेको चिन्ता व्यक्त गरे। यस क्षेत्रमा स्थापित लेखकहरूले बढीभन्दा बढी कलम चलाउनुपर्ने उनीहरूको जोड थियो।
छलफलमा अंग्रेजी भाषा पढेर हुर्केको यो पुस्ताले नेपालीमा पढ्न नसक्ने अवस्था नआओस् भन्न पनि बालसाहित्य लेखन बढाइनुपर्ने कुरामा जोड दिइयो।
शास्वतले भने, अहिले बालसाहित्य लेखिएन भने केही वर्षमै नेपाली साहित्य पढ्ने पाठक पाउन गाह्रो हुनेछ।
लेखक हेमलता र भवसागर दुवैले बालबालिकाका लागि लेखिएका किताबले सन्तान र अभिभावकलाई नजिक ल्याउन पुलको काम गर्ने भन्दै आफ्नै घरभित्रको अनुभव सुनाए।
भवसागरले भने, बालबालिकासँगै किताब पढ्दा अभिभावक र बालबालिकाबीच छलफल गर्ने ढोका खोल्छ।

हेमलताले भनिन्, 'छलफलभन्दा पनि अघि बच्चासँगै बसेर किताब पढ्दा अभिभावकले आफ्नो छोराछोरीको रूचि चिन्न र बुझ्ने मौका पाउँछन्।
उनले ठूलाको लागि जस्तै सानो उमेर समूहका लागि लेख्दा पनि उत्तिकै मेहनत लाग्ने बताउँदै बालसाहित्य लेख्ने कामलाई लेखक आफैंले पनि इज्जत दिनुपर्ने बताइन्।
प्रकाशित मिति: आईतबार, मंसिर २९, २०७६, १७:४१:००

Comments

Popular posts from this blog

मोबाइलको साटो पुस्तक

बाल मनोविज्ञानमा आधारित भएर लेख्नु आफैमा जटिल र चुनौती पुर्ण छ  । त्यसैमाथि सबै भन्दा सरल बनाउँनु पर्ने विषय पनि यहि रहेछ । बाल मस्तिस्कको सोचाइको धरातल फराकिलो बनाउँने  प्रयास म सधैं जारी नै राख्नेछु । बालबालिकाहरुलाइ आज राम्रा पुस्तक पढ्न दिँदा भोलीका दिनमा उनीहरुले रचनात्मक काम गर्न सक्छन् । हामी सबैले पढ्ने र पढाउँने बातावरण बनाउँन मद्दत गरौं । मेरा यी रचनाहरुमा चित्र कोरेर सुन्दर बनाइदिने नागरिक दैनिकका Dewen दाई र Yuwak जी, भाषामा सघाउने Shekhar दाई अनि प्रकाशनमा ल्याउँने Sangrila Book का Mani जीलाई धेरै धेरै धन्यवाद । म अछाम नपुगेको भए सायद यो बालकथा अाउँदैन्थ्यो होला । सन् २००९ मा Room to Read Nepal को कथा कार्यशालामा नअटाएको भए सायद 'हाम्रा खेलहरु' का बारेमा उबेला बाल कविता फुर्दैन्थ्यो । सधै‌ झै, छोराछोरीको हातमा मोबाइलको साटो पुस्तक दिउँ । उनीहरुका आँखा र दिमाग झनै तेजिलो हुनेछन् । अघिल्ला तीन कृती... माथिका तीन पुस्तकहरु ' पाठीलाई स्वेटर, भान्छामा चुट्किला, देउता खुशी हुनुभयो' तलका पुस्तक पसलहरुमा यस अघि नै आइसकेका छन् । नयाँ पुस्तक...

जाडोका चिसा उखान टुक्का

बिस्तारै बिस्तारै बढ्दै गरेको जाडोले विहान धेरै अबेर सम्म पनि हामीलाई बिस्तारामा सिरक भित्रै रोक्न सक्छ । झ्यालका पर्दा घामले नखोली कन हामी आफै खोल्न तम्सन पनि गाह्रो हुन्छ । विहानै तातो चियाको गिलासलाई ओठले चुम्न पाउँदा मात्र हात गोडा चलमलाउन थाल्छन् । अझ एका विहानै काममा जानु पर्ने वा कलेज जानु पर्नेलाई त जाडो कहिल्यै नआए हुन्थ्यो झै हुन्छ । यस्तो कठ्याङ्ग्रीने जाडोको बेलामा हाम्रा उखान टुक्काहरू कसरी बांगिने गर्छन्, यसबारेमा केही प्रसंग तल छ । तपाइलाई यो जाडो मौसम भरि न्यानो घामले माया गरोस शुभकामना ! जाडोले कामेको गोरुलाई बोरा ओढाउन सकिन्छ, सिरक ओडाउन सकिन्न अनिकालमा बिउ जोगाउनु, चिसोमा जिउ जोगाउनु चिसोले समाएको मान्छेलाई, आइसक्रिमले पनि लखेट्छ अर्काको आंङमा गन्जी लगाएको देख्ने, आफ्नो आंङमा जकेट लगाएको  नदेख्ने ? हिटरले पोलेको मान्छे, राइस कुक्कर देख्दा तर्सन्छ  थर्मस फुटे, तातो लुटे खाइ न पाइ, लेदर जकेट लाई  काम पाइनस छोरो, मोजामा आइरन लगाइ

लुते प्रशासन,लुरे लोकतन्त्र

प्रशासन लुतेकुकुर जस्तो भएको छ । नारा लगाउँदै हिडेका चार जना बन्दकर्ताहरूलाई गाडी सहित आएको दश जना पुलिसहरूले पहरा दिइराखेका थिए । उनीहरू भर्खरै मेरो कोठा अघिल्तिरबाट गए । ती चार जनाको डरमा यहाँ वरपरका चालीस भन्दा बढी सटरहरू ह्वार ह्वारति बन्द गरिए । न यो देश ती नाइके कहलिएकाहरूले कमाएका थिए, न उनीहरूको नुन खाएर हामी तंग्रिएका थिषैं । जुनसुकै पाटी किननहोस्, तिनीहरूलाई बन्द गर्ने अधिकार छैन र हामीलाई हामीले तिरेको करले बनाएको बाटोमा खुलेआम सवारी साधन चलाउने अधिकार छ । पसल खोल्ने अधिकार छ । व्यापार गर्ने अधिकार छ । तर खै अधिकारको सुरक्षा ? यहाँ त कुर्ची जोगाउनका लागि दलाल, घुसखोरी, दादागीरी चन्दागीरी र झण्डागिरी गर्नेहरूको मात्र सुरक्षा हुन थालेको छ । मेरो देशमा लोकतन्त्र आएर के भो त ?