Skip to main content

नेपालको ‘तिर्खा’ स्पेनमा अन्तिम प्रतिस्पर्धामा

कान्तिपुर दैनिक-
काठमाडौँ — पानीको अभावले मानिसको दैनिकीमा कस्तो प्रभाव पर्छ ? यसले स्वास्थ्य, शिक्षा, सरसफाइ लगायतका पक्षमा पार्ने प्रभावका विषयमा स्पेनमा भइरहेको छोटो चलचित्र प्रतियोगितामा नेपाली वृत्तचित्र तथा चलचित्रहरू अन्तिम प्रतिस्पर्धामा पुगेको छ ।

‘वि आर्ट वाटर चलचित्र महोत्सव’ को चौथो संस्करणमा नेपालको तर्फबाट भवसागर घिमिरेको तिर्खा-‘द थर्स्ट’ तथा सोबिन एएमको ‘द कलर्स अफ वाटर’ ले ‘माइक्रो फिक्सन’ विधामा पहिलो स्थान हासिल गर्न विभिन्न देशका अन्तिम १५ फिल्महरू माझ भिड्दैछन् ।

तिर्खा मार्फत पानीको अभावका कारण स्कुल जान समस्यामा परिरहेका आम नेपाली स्कुले भाइबहिनीको कथा आफूले पस्कन खोजेको घिमिरेले बताए । ‘पहिलो प्रयासले नै यहाँ सम्म डोर्‍याएकोमा निक्कै उत्साहित बनाएको छ,’ घिमिरेले भने, ‘अब फेरि नयाँ ठाउँको नयाँ कथा छोटो चलचित्रकै माध्यमबाट पस्कने तयारी गरेको छु ।’
घिमिरेसँगै यहि महोत्सवमा ‘माइक्रो डकुमेन्ट्री’ विधामा नेपालको तर्फबाट विभु पौडेलको ‘द लाष्ट स्पाउट’ ले विभिन्न देशका १२ प्रतियोगिमाझ प्रतिस्पर्धा गरिरहेको छ । ‘माइक्रो एनिमेसन’ विधामा छनोट भएका अन्तिम दश चलचित्रमा नेपालबाट कुनै पनि सहभागी परेका छैनन् ।

प्रतियोगिताका यी तिनै विधामा पहिलो हुने प्रत्येकले ३ हजार युरो राशीको नगद पुरस्कार र अवार्ड हात पार्ने छन् । यससँगै तिनै बिधामा छनोट भएका ३७ प्रतियोगि मध्येबाट ‘अडियन्स च्वाइस’ अवार्ड अन्तर्गत धेरै भोटिङ प्राप्त गर्ने १ चलचित्रले १ हजार युरो हात पार्नेछ । भोटिङको अन्तिम म्याद यहि जेठ १९ गतेसम्म रहेको छ भने अवार्डको अन्तिम नतिजा आउँदो जुन महिनामा स्पेनको मड्रिड शहरमा अवस्थित रोका मड्रिड ग्यालरीमा गरिने फेस्टिभलको वेभसाइटमा उल्लेख छ । ‘हामीलाई अहिले धेरै भन्दा धेरै भोटको आवश्यकता छ,’ वृत्तचित्र निर्माण गरेका पौडेलले भने,‘फेसबुक तथा जिमेल मार्फत जो कोहिले भोट गर्न सक्छन् ।’

चलचित्र महोत्सवको वेबसाइटले जनाए अनुसार यो चौथो संस्करणमा १ सय २७ देशबाट २ हजार ४ सय सहभागीहरूले प्रतिस्पर्धा गरेका थिए ।

https://www.kantipurdaily.com/entertainment/2018/05/22/152696643236257531.html


Comments

Popular posts from this blog

मोबाइलको साटो पुस्तक

बाल मनोविज्ञानमा आधारित भएर लेख्नु आफैमा जटिल र चुनौती पुर्ण छ  । त्यसैमाथि सबै भन्दा सरल बनाउँनु पर्ने विषय पनि यहि रहेछ । बाल मस्तिस्कको सोचाइको धरातल फराकिलो बनाउँने  प्रयास म सधैं जारी नै राख्नेछु । बालबालिकाहरुलाइ आज राम्रा पुस्तक पढ्न दिँदा भोलीका दिनमा उनीहरुले रचनात्मक काम गर्न सक्छन् । हामी सबैले पढ्ने र पढाउँने बातावरण बनाउँन मद्दत गरौं । मेरा यी रचनाहरुमा चित्र कोरेर सुन्दर बनाइदिने नागरिक दैनिकका Dewen दाई र Yuwak जी, भाषामा सघाउने Shekhar दाई अनि प्रकाशनमा ल्याउँने Sangrila Book का Mani जीलाई धेरै धेरै धन्यवाद । म अछाम नपुगेको भए सायद यो बालकथा अाउँदैन्थ्यो होला । सन् २००९ मा Room to Read Nepal को कथा कार्यशालामा नअटाएको भए सायद 'हाम्रा खेलहरु' का बारेमा उबेला बाल कविता फुर्दैन्थ्यो । सधै‌ झै, छोराछोरीको हातमा मोबाइलको साटो पुस्तक दिउँ । उनीहरुका आँखा र दिमाग झनै तेजिलो हुनेछन् । अघिल्ला तीन कृती... माथिका तीन पुस्तकहरु ' पाठीलाई स्वेटर, भान्छामा चुट्किला, देउता खुशी हुनुभयो' तलका पुस्तक पसलहरुमा यस अघि नै आइसकेका छन् । नयाँ पुस्तक...

जाडोका चिसा उखान टुक्का

बिस्तारै बिस्तारै बढ्दै गरेको जाडोले विहान धेरै अबेर सम्म पनि हामीलाई बिस्तारामा सिरक भित्रै रोक्न सक्छ । झ्यालका पर्दा घामले नखोली कन हामी आफै खोल्न तम्सन पनि गाह्रो हुन्छ । विहानै तातो चियाको गिलासलाई ओठले चुम्न पाउँदा मात्र हात गोडा चलमलाउन थाल्छन् । अझ एका विहानै काममा जानु पर्ने वा कलेज जानु पर्नेलाई त जाडो कहिल्यै नआए हुन्थ्यो झै हुन्छ । यस्तो कठ्याङ्ग्रीने जाडोको बेलामा हाम्रा उखान टुक्काहरू कसरी बांगिने गर्छन्, यसबारेमा केही प्रसंग तल छ । तपाइलाई यो जाडो मौसम भरि न्यानो घामले माया गरोस शुभकामना ! जाडोले कामेको गोरुलाई बोरा ओढाउन सकिन्छ, सिरक ओडाउन सकिन्न अनिकालमा बिउ जोगाउनु, चिसोमा जिउ जोगाउनु चिसोले समाएको मान्छेलाई, आइसक्रिमले पनि लखेट्छ अर्काको आंङमा गन्जी लगाएको देख्ने, आफ्नो आंङमा जकेट लगाएको  नदेख्ने ? हिटरले पोलेको मान्छे, राइस कुक्कर देख्दा तर्सन्छ  थर्मस फुटे, तातो लुटे खाइ न पाइ, लेदर जकेट लाई  काम पाइनस छोरो, मोजामा आइरन लगाइ

लुते प्रशासन,लुरे लोकतन्त्र

प्रशासन लुतेकुकुर जस्तो भएको छ । नारा लगाउँदै हिडेका चार जना बन्दकर्ताहरूलाई गाडी सहित आएको दश जना पुलिसहरूले पहरा दिइराखेका थिए । उनीहरू भर्खरै मेरो कोठा अघिल्तिरबाट गए । ती चार जनाको डरमा यहाँ वरपरका चालीस भन्दा बढी सटरहरू ह्वार ह्वारति बन्द गरिए । न यो देश ती नाइके कहलिएकाहरूले कमाएका थिए, न उनीहरूको नुन खाएर हामी तंग्रिएका थिषैं । जुनसुकै पाटी किननहोस्, तिनीहरूलाई बन्द गर्ने अधिकार छैन र हामीलाई हामीले तिरेको करले बनाएको बाटोमा खुलेआम सवारी साधन चलाउने अधिकार छ । पसल खोल्ने अधिकार छ । व्यापार गर्ने अधिकार छ । तर खै अधिकारको सुरक्षा ? यहाँ त कुर्ची जोगाउनका लागि दलाल, घुसखोरी, दादागीरी चन्दागीरी र झण्डागिरी गर्नेहरूको मात्र सुरक्षा हुन थालेको छ । मेरो देशमा लोकतन्त्र आएर के भो त ?