Skip to main content

देखेपछि, सोचेपछि, गरेपछि...


हरेक दिन सडकमा उसको बिरामी हालत देख्दा दिक्क हुन्थेँ । के गर्ने भन्ने सोच्थेँ । हिजो बिहिबार साँझ तरकारी किनेर फर्कदा श्रीमतीसँगको सल्लाहमा उसको फोटो खिच्यौं । सडकमा बेबारीसे भेटिने यस्ता साथीहरूको पक्षमा काम गर्ने तीन संस्थाहरु KAT Centre, Sneha's Care र Street Dog Care e.V का फेसबुक पेजहरू अनलाइनमा भेट्यौ‌‌ । उसको दयनीय तस्बिर र सहयोगको याचना सहित हिजै मेसेज पठायौं ।
त्यसमध्ये Sneha's Care ले आज बिहानै रिप्लाई गरेर दिउँसो तिर उसको उपचारको लागि प्राविधिकको टोली पठाउने जनायो । बाँकी दुई संस्थाले म्यासेज हेरे तर जवाफ आएन ।
आज शुक्रबार Sneha's Care बाट आएको टोलीले एक इन्जेक्सन दिएर गए । उसलाई छाला सम्बन्धी रोग भएको रहेछ । अब एक महिनासम्म हरेक हप्ता भ्याएसम्म फलोअपमा आउने बताएका छन् । उनीहरुले नभ्याए खुवाई दिनको लागि एक औंषधी लेखिदिएका छन् ।
औषधी किनेर मासुको टुक्रा अथवा ससेजमा राखेर खुवाउँन सकिँदो रहेछ । तीन हप्तासम्म हरेक हप्ता १ गोली खुवाएपछि उसको छाला निको हुने र रौहरु पलाउँने उनीहरुले बताए ।

प्रति गोली लगभग २ रुपैयाँ पर्ने यो अौषधिका तीन गोली खाएपछि अबको एक महिनामा उ पुर्ण रुपमा निको हुनेछ । जाडोले घप्लक्क नछोप्दै उसको हालत ठिक भयो भने सडक बास कम कष्टकर होला भन्ने विश्वास छ ।
तन्दु्स्त भयो भने सडकबाट उसलाई कसैको घरसम्म पुग्ने बाटो पनि कोरिन्थ्यो कि ? राम्रो रेस्पोन्स र केयरको लागि Sneha's Care लाई धेरै धेरै धन्यवाद ।
(https://www.facebook.com/snehazcare/)

UPDATE...
र शनिबार (आज) यस्तो भयो‍...
उसको अवस्था अल्ली नाजुक देखेर होला सायद, निगरानीमा उपचार गर्नु पर्ने भन्दै आज चाहि सोहि स‌ंस्थाको टोली आएर उसलाई लिएरै गए ।
जाडोको बेला सडकमा बिरामी परेर बसेको उसले आज न्यानो अस्पताल भेट्टाएको छ । मैले पनि आज मीठो निदाउँने कारण भेट्टाएँ । #CareForAll, #ShareOurLove #StreetDog

Now here is the Update
https://www.facebook.com/snehazcare/videos/799822450166761/






Comments

Popular posts from this blog

मोबाइलको साटो पुस्तक

बाल मनोविज्ञानमा आधारित भएर लेख्नु आफैमा जटिल र चुनौती पुर्ण छ  । त्यसैमाथि सबै भन्दा सरल बनाउँनु पर्ने विषय पनि यहि रहेछ । बाल मस्तिस्कको सोचाइको धरातल फराकिलो बनाउँने  प्रयास म सधैं जारी नै राख्नेछु । बालबालिकाहरुलाइ आज राम्रा पुस्तक पढ्न दिँदा भोलीका दिनमा उनीहरुले रचनात्मक काम गर्न सक्छन् । हामी सबैले पढ्ने र पढाउँने बातावरण बनाउँन मद्दत गरौं । मेरा यी रचनाहरुमा चित्र कोरेर सुन्दर बनाइदिने नागरिक दैनिकका Dewen दाई र Yuwak जी, भाषामा सघाउने Shekhar दाई अनि प्रकाशनमा ल्याउँने Sangrila Book का Mani जीलाई धेरै धेरै धन्यवाद । म अछाम नपुगेको भए सायद यो बालकथा अाउँदैन्थ्यो होला । सन् २००९ मा Room to Read Nepal को कथा कार्यशालामा नअटाएको भए सायद 'हाम्रा खेलहरु' का बारेमा उबेला बाल कविता फुर्दैन्थ्यो । सधै‌ झै, छोराछोरीको हातमा मोबाइलको साटो पुस्तक दिउँ । उनीहरुका आँखा र दिमाग झनै तेजिलो हुनेछन् । अघिल्ला तीन कृती... माथिका तीन पुस्तकहरु ' पाठीलाई स्वेटर, भान्छामा चुट्किला, देउता खुशी हुनुभयो' तलका पुस्तक पसलहरुमा यस अघि नै आइसकेका छन् । नयाँ पुस्तक...

जाडोका चिसा उखान टुक्का

बिस्तारै बिस्तारै बढ्दै गरेको जाडोले विहान धेरै अबेर सम्म पनि हामीलाई बिस्तारामा सिरक भित्रै रोक्न सक्छ । झ्यालका पर्दा घामले नखोली कन हामी आफै खोल्न तम्सन पनि गाह्रो हुन्छ । विहानै तातो चियाको गिलासलाई ओठले चुम्न पाउँदा मात्र हात गोडा चलमलाउन थाल्छन् । अझ एका विहानै काममा जानु पर्ने वा कलेज जानु पर्नेलाई त जाडो कहिल्यै नआए हुन्थ्यो झै हुन्छ । यस्तो कठ्याङ्ग्रीने जाडोको बेलामा हाम्रा उखान टुक्काहरू कसरी बांगिने गर्छन्, यसबारेमा केही प्रसंग तल छ । तपाइलाई यो जाडो मौसम भरि न्यानो घामले माया गरोस शुभकामना ! जाडोले कामेको गोरुलाई बोरा ओढाउन सकिन्छ, सिरक ओडाउन सकिन्न अनिकालमा बिउ जोगाउनु, चिसोमा जिउ जोगाउनु चिसोले समाएको मान्छेलाई, आइसक्रिमले पनि लखेट्छ अर्काको आंङमा गन्जी लगाएको देख्ने, आफ्नो आंङमा जकेट लगाएको  नदेख्ने ? हिटरले पोलेको मान्छे, राइस कुक्कर देख्दा तर्सन्छ  थर्मस फुटे, तातो लुटे खाइ न पाइ, लेदर जकेट लाई  काम पाइनस छोरो, मोजामा आइरन लगाइ

लुते प्रशासन,लुरे लोकतन्त्र

प्रशासन लुतेकुकुर जस्तो भएको छ । नारा लगाउँदै हिडेका चार जना बन्दकर्ताहरूलाई गाडी सहित आएको दश जना पुलिसहरूले पहरा दिइराखेका थिए । उनीहरू भर्खरै मेरो कोठा अघिल्तिरबाट गए । ती चार जनाको डरमा यहाँ वरपरका चालीस भन्दा बढी सटरहरू ह्वार ह्वारति बन्द गरिए । न यो देश ती नाइके कहलिएकाहरूले कमाएका थिए, न उनीहरूको नुन खाएर हामी तंग्रिएका थिषैं । जुनसुकै पाटी किननहोस्, तिनीहरूलाई बन्द गर्ने अधिकार छैन र हामीलाई हामीले तिरेको करले बनाएको बाटोमा खुलेआम सवारी साधन चलाउने अधिकार छ । पसल खोल्ने अधिकार छ । व्यापार गर्ने अधिकार छ । तर खै अधिकारको सुरक्षा ? यहाँ त कुर्ची जोगाउनका लागि दलाल, घुसखोरी, दादागीरी चन्दागीरी र झण्डागिरी गर्नेहरूको मात्र सुरक्षा हुन थालेको छ । मेरो देशमा लोकतन्त्र आएर के भो त ?