Skip to main content

हामी के फर्सी हो ?

Photo : Tek Narayan Bhattrai

साइकलमा उँधो मुन्टाइएका
ब्वाइलर कुखुराहरु झै भएका छौं
कौसीमा झुण्डाइएका पाकेका
फर्सीहरु झै भएका छौं
बोटको टुप्पोमा फलेका
दिन पुगेका मेवाहरु झै भएका छौं
भिर भिरै खेद्दै कुदाइएका
अबोध भेडाहरु झै भएका छौं
साइकलबाट झर्न सक्छौं
कौसीबाट खस्न सक्छौं
बोटबाट गिर्न सक्छौं
भिरबाट लड्न सक्छौं
ए ड्राइभरहरु हो झ्याप्प ब‍े‍क नहान गाडीको
हाम्रो जिन्दगीमा ब्रेक लाग्न सक्छ

ट्युव भर्नका निम्ति बनाइएका
हावा झै भएका छौं
ढुङ्ग्रोमा कोचिनका लागि बनाइएका
गुन्द्रुकहरु झै भएका छौं
मिक्स्चरमा पिसिनका लागि बनाइएका
गोलभेडाहरु झै भएका छौं
कोलमा थिचिनका लागि बनाइएका
निबुवाहरु झै भएका छौं
ट्युव फुट्न सक्छ
ढुङ्ग्रो चिरिन सक्छ
मिक्स्चर टुट्न सक्छ
कोल फुट्न सक्छ
ए खलासीहरु हो नधकेल
हामीलाई भित्र भित्रै
हाम्रो उमेर धकेलिन सक्छ

लट्टाई अरुको हातमा सुम्पेर उड्ने
चङ्गाहरु झै भएका छौं
बिजुली जोडेपछि मात्र चल्न सक्ने
पङ्खाहरु झै भएका छौं
बाध्यताले पहरामा चढ्न खोज्ने
लहराहरु झै भएका छौं
सबै खाँबाहरु मकाएका
पुराना टहराहरु झै भएका छौं
धागो चुँडिन सक्छ
बिजुली छुट्टिन सक्छ
लहरा बजारिन सक्छ
टहरा भत्किन सक्छ
ए खलासीहरु हो
नखाँद हामीलाई भित्र भित्रै
मृत्यु भित्र हाम्रो
जिन्दगी खाँदिन सक्छ ।

पिठ्युमा पहाड बोकेर
विद्यालयतिर लम्किरुका हुन्छौं हामी
हातमा ढड्डा बोकेर
अड्डातिर तम्सिरहेका हुन सक्छौं हामी
कोही केटाकेटी कोही बूढाबूढी
यात्रामा तरुण तन्नेरी थरिथरिका
सबै एकोहोरो टोलाएर आ-आफ्नै संसार
कल्पिरुका हुनसक्छौं
पिठ्यु लस्किन सक्छ
हात मर्किन सक्छ
सास हराउन सक्छ
संसार बिलाउन सक्छ
ए ड्राइभरहरुहो तिब्र गतिमा
नचलाउ गाडीहरु
हाम्रो जिन्दगीको गति रोकिन सक्छ


(भवसागर घिमिरे 2065)

Comments

  1. यथार्थको मार्मिक चित्रण |

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

एउटा खाली पाना

  एउटा खाली पाना जसमा कोरिन सक्थ्योे करौडा तालीका कविता एउटा खाली पाना जसमा बन्न सक्थ्योे अरबौं बिम्बका चित्र जबरजस्ती आगोमा फालियो एउटा खाली पाना जसले काँधमा थाप्न सक्थ्यो यो देशको भविष्य भर्खरै खरानी भयो एउटा खाली पाना एउटी निर्मला एउटी पुष्पा एउटी माया तपाई कै छोरी, दिदी,  बहिनी, चेली उहि, एउटा खाली पाना ।

लुते प्रशासन,लुरे लोकतन्त्र

प्रशासन लुतेकुकुर जस्तो भएको छ । नारा लगाउँदै हिडेका चार जना बन्दकर्ताहरूलाई गाडी सहित आएको दश जना पुलिसहरूले पहरा दिइराखेका थिए । उनीहरू भर्खरै मेरो कोठा अघिल्तिरबाट गए । ती चार जनाको डरमा यहाँ वरपरका चालीस भन्दा बढी सटरहरू ह्वार ह्वारति बन्द गरिए । न यो देश ती नाइके कहलिएकाहरूले कमाएका थिए, न उनीहरूको नुन खाएर हामी तंग्रिएका थिषैं । जुनसुकै पाटी किननहोस्, तिनीहरूलाई बन्द गर्ने अधिकार छैन र हामीलाई हामीले तिरेको करले बनाएको बाटोमा खुलेआम सवारी साधन चलाउने अधिकार छ । पसल खोल्ने अधिकार छ । व्यापार गर्ने अधिकार छ । तर खै अधिकारको सुरक्षा ? यहाँ त कुर्ची जोगाउनका लागि दलाल, घुसखोरी, दादागीरी चन्दागीरी र झण्डागिरी गर्नेहरूको मात्र सुरक्षा हुन थालेको छ । मेरो देशमा लोकतन्त्र आएर के भो त ? 

मोबाइलको साटो पुस्तक

बाल मनोविज्ञानमा आधारित भएर लेख्नु आफैमा जटिल र चुनौती पुर्ण छ  । त्यसैमाथि सबै भन्दा सरल बनाउँनु पर्ने विषय पनि यहि रहेछ । बाल मस्तिस्कको सोचाइको धरातल फराकिलो बनाउँने  प्रयास म सधैं जारी नै राख्नेछु । बालबालिकाहरुलाइ आज राम्रा पुस्तक पढ्न दिँदा भोलीका दिनमा उनीहरुले रचनात्मक काम गर्न सक्छन् । हामी सबैले पढ्ने र पढाउँने बातावरण बनाउँन मद्दत गरौं । मेरा यी रचनाहरुमा चित्र कोरेर सुन्दर बनाइदिने नागरिक दैनिकका Dewen दाई र Yuwak जी, भाषामा सघाउने Shekhar दाई अनि प्रकाशनमा ल्याउँने Sangrila Book का Mani जीलाई धेरै धेरै धन्यवाद । म अछाम नपुगेको भए सायद यो बालकथा अाउँदैन्थ्यो होला । सन् २००९ मा Room to Read Nepal को कथा कार्यशालामा नअटाएको भए सायद 'हाम्रा खेलहरु' का बारेमा उबेला बाल कविता फुर्दैन्थ्यो । सधै‌ झै, छोराछोरीको हातमा मोबाइलको साटो पुस्तक दिउँ । उनीहरुका आँखा र दिमाग झनै तेजिलो हुनेछन् । अघिल्ला तीन कृती... माथिका तीन पुस्तकहरु ' पाठीलाई स्वेटर, भान्छामा चुट्किला, देउता खुशी हुनुभयो' तलका पुस्तक पसलहरुमा यस अघि नै आइसकेका छन् । नयाँ पुस्तक...