आइतवार, 27 डिसेम्बर 2009 09:25 नागरिक
भवसागर घिमिरे, काठमाडौं, पुस १२- देश फरक, भाषा फरक। योभन्दा अघि उनीहरूको भेट कहिल्यै भएको थिएन। पहिलो भेटमै उनीहरूले आँसु झारे र प्रेम साटे।
६६ वर्षे जापानी आमा फुसाको ओकामोतो दिलशोभा श्रेष्ठले सञ्चालन गरेको वृद्धाश्रम पुगेपछि माहोल भावनात्मक भयो।
'आमा! आमा,' आँसु पुछ्दै आफूलाई समाएर फुसाको रून थालेपछि ५७ वर्षे दिलशोभाले पनि आँसु थाम्न सकिनन्। 'मनको कुनै देश हुँदैन' दुवै अंगालिएर रुँदा यस्तो लाग्थ्यो।
गाला गाला जोडेपछि फुसाको श्रेष्ठअघि घुँडा मारेर बसिन्। 'यु आर द ग्रेट आमा,' हात जोडेर उनले दिलशोभालाई प्रणाम गरिन्। भाषा नबुझे पनि भावनात्मक सम्बन्धले भक्कानिएकी दिलशोभाले फेरि फुसाकोलाई गम्लंङ्ग अँगालिन् र रून थालिन्।
छोरा नपाएको निहुँमा श्रीमानले छाडेपछि दिलशोभाले 'आमाहरूकी आमा' बन्ने
संकल्प लिएकी थिइन्। पहिला त सडकमै पुगेर त्यहाँ भेटिएका बेबारिसे वृद्धालाई खाना ख्वाउन सुरू गरिन्। बाह्र वर्षदेखि भने उनले रविभवन काठमाडौंमा रहेको आफ्नो घरलाई वृद्धाश्रम बनाइन्। उनले मनको ढोका उघारेपछि सडकमा फालिएका, अस्पतालछेउ मिल्काइएका र खुला आकाशमा छाडिएका धेरै आमाले ममताको न्यानो ओत पाए। 'गएको छ महिनामा चार आमा वृद्धाश्रममै बिते। म आफैं पशुपति लगेर जलाएँ,' दिलशोभाले भनिन्।
अहिले प्यारालाइसिस भएका पाँच, अल्जाइमर्सका बिरामी दुई, बोल्न नसक्ने पाँच, सुस्त मनस्थितिकी एक, दृष्टीविहीन पाँचलगायत २९ आमाका लागि न्यानो काख भएको छ उनको घर। १३ बालक र ३ बालिका पनि त्यही काखमा लुटपुटिएका छन्। ७ वर्षे सुस्त मनस्थिति बालिका सञ्जुदेखि सय वर्ष काटेकी 'बाहुनी आमा'ले उनको स्याहार पाइरहेका छन्। कोठैपिच्छे तिनैलाई भेट्न निस्कँदा फुसाको पनि गहमा आँसु पार्थिन्।
'आमा म जपनबाट छोरी अएको,' बल्ल नेपाली बोली फुटाएकी उनको स्वर सुनेर ८६ वर्षे आशामाया शिल्पकार मुजा परेका गाला झन् मुजा पार्दै हाँसिन्। मायाले मुसारिन् फुसाकोलाई। आमाको माया भेटेर फुसाकोले 'आरिगातो आरिगातो' भन्दै धन्यवाद दिइन्।
बिहान सवेरैदेखि अबेर रातिसम्म आफैँ आमाहरूको सेवामा खटिने दिलशोभा देखेर आफ्नो मन भरिएको फुसाकोले बताइन्। 'म जे हुन चाहन्थे, त्यो मान्छे आज भेटेँ,' वृद्धाश्रमको भित्तामा टाँसिएको फ्लोरेन्स नाइटिंगेलको तस्बिर देखाउँदै भनिन्, 'हरेक दिन दिलशोभा जस्तै धेरै आमा जन्मिउन् भन्ने म प्रार्थना गर्छु।'
फुसाकोले नर्स पेसाबाट अवकास पाइसकेकी छन्। जापान, अफगानिस्तान, केन्या र नेपाललगायत देशमा थुप्रै वर्ष स्वयंसेविकाका रूपमा काम गरिसकेकी छन् उनले। लुम्बिनी विश्वविद्यालय निर्माणका लागि सहयोग जुटाउन नेपाल आएकी उनी त्यसैमा व्यस्त छिन्।
भवसागर घिमिरे, काठमाडौं, पुस १२- देश फरक, भाषा फरक। योभन्दा अघि उनीहरूको भेट कहिल्यै भएको थिएन। पहिलो भेटमै उनीहरूले आँसु झारे र प्रेम साटे।६६ वर्षे जापानी आमा फुसाको ओकामोतो दिलशोभा श्रेष्ठले सञ्चालन गरेको वृद्धाश्रम पुगेपछि माहोल भावनात्मक भयो।
'आमा! आमा,' आँसु पुछ्दै आफूलाई समाएर फुसाको रून थालेपछि ५७ वर्षे दिलशोभाले पनि आँसु थाम्न सकिनन्। 'मनको कुनै देश हुँदैन' दुवै अंगालिएर रुँदा यस्तो लाग्थ्यो।
गाला गाला जोडेपछि फुसाको श्रेष्ठअघि घुँडा मारेर बसिन्। 'यु आर द ग्रेट आमा,' हात जोडेर उनले दिलशोभालाई प्रणाम गरिन्। भाषा नबुझे पनि भावनात्मक सम्बन्धले भक्कानिएकी दिलशोभाले फेरि फुसाकोलाई गम्लंङ्ग अँगालिन् र रून थालिन्।
छोरा नपाएको निहुँमा श्रीमानले छाडेपछि दिलशोभाले 'आमाहरूकी आमा' बन्ने
संकल्प लिएकी थिइन्। पहिला त सडकमै पुगेर त्यहाँ भेटिएका बेबारिसे वृद्धालाई खाना ख्वाउन सुरू गरिन्। बाह्र वर्षदेखि भने उनले रविभवन काठमाडौंमा रहेको आफ्नो घरलाई वृद्धाश्रम बनाइन्। उनले मनको ढोका उघारेपछि सडकमा फालिएका, अस्पतालछेउ मिल्काइएका र खुला आकाशमा छाडिएका धेरै आमाले ममताको न्यानो ओत पाए। 'गएको छ महिनामा चार आमा वृद्धाश्रममै बिते। म आफैं पशुपति लगेर जलाएँ,' दिलशोभाले भनिन्।
अहिले प्यारालाइसिस भएका पाँच, अल्जाइमर्सका बिरामी दुई, बोल्न नसक्ने पाँच, सुस्त मनस्थितिकी एक, दृष्टीविहीन पाँचलगायत २९ आमाका लागि न्यानो काख भएको छ उनको घर। १३ बालक र ३ बालिका पनि त्यही काखमा लुटपुटिएका छन्। ७ वर्षे सुस्त मनस्थिति बालिका सञ्जुदेखि सय वर्ष काटेकी 'बाहुनी आमा'ले उनको स्याहार पाइरहेका छन्। कोठैपिच्छे तिनैलाई भेट्न निस्कँदा फुसाको पनि गहमा आँसु पार्थिन्।
'आमा म जपनबाट छोरी अएको,' बल्ल नेपाली बोली फुटाएकी उनको स्वर सुनेर ८६ वर्षे आशामाया शिल्पकार मुजा परेका गाला झन् मुजा पार्दै हाँसिन्। मायाले मुसारिन् फुसाकोलाई। आमाको माया भेटेर फुसाकोले 'आरिगातो आरिगातो' भन्दै धन्यवाद दिइन्।
बिहान सवेरैदेखि अबेर रातिसम्म आफैँ आमाहरूको सेवामा खटिने दिलशोभा देखेर आफ्नो मन भरिएको फुसाकोले बताइन्। 'म जे हुन चाहन्थे, त्यो मान्छे आज भेटेँ,' वृद्धाश्रमको भित्तामा टाँसिएको फ्लोरेन्स नाइटिंगेलको तस्बिर देखाउँदै भनिन्, 'हरेक दिन दिलशोभा जस्तै धेरै आमा जन्मिउन् भन्ने म प्रार्थना गर्छु।'
फुसाकोले नर्स पेसाबाट अवकास पाइसकेकी छन्। जापान, अफगानिस्तान, केन्या र नेपाललगायत देशमा थुप्रै वर्ष स्वयंसेविकाका रूपमा काम गरिसकेकी छन् उनले। लुम्बिनी विश्वविद्यालय निर्माणका लागि सहयोग जुटाउन नेपाल आएकी उनी त्यसैमा व्यस्त छिन्।
Lovely Story..:)
ReplyDelete