Skip to main content

´बालबालिकाका लागि एक आवाज´



भवसागर घिमिरे, काठमाडौं-

´साथीहरू सबैले पढ्न, खेल्न पाउनुपर्यो, स्कुल बन्द हुनु भएन। सरमिसले कुट्नु भो भने दिक्क लाग्छ, यत्ति नै।´
आफुअघि तेर्सिएका अनेकन आँखा र क्यामेरामाझ यो छोंटो मन्तव्य दिने बालिका थिइन् पारूल राई। दर्शकलाई भावुक बनाउनेगरी थोरै शब्दमा धेरै अभिव्यक्ति दिएकी घरेलु श्रमिक राईलाई तालीको गढगडाहटद्वारा धेरैले प्रशंसा गरे।

कार्यक्रम थियो, नेपालमा कार्यरत ´सेभ द चिल्ड्रेन´ का विभिन्न समुहहरूको एकिकरण समारोह। ´बालबालिकाका लागि एक आवाज´ नाराका साथ नेपालमा कार्यरत सेभ द चिल्ड्रेन युएस, नर्वे, युके, स्विडेन, न्युजिल्याण्ड, फिनल्याण्ड, कोरिया, इटाली, अष्ट्रेलिया, जर्मन तथा जापानको एकिकरण भएको बुधबार औपचारिक घोषणा गरियो।

कार्यक्रममा महिला बालबालिका तथा समाजकल्याण मन्त्री रामचरण चौधरीले भने, ´एकिकरणले बालबालिका क्षेत्रमा अझ प्रभावकारीरूपमा काम गर्न सहज बनाउनेछ।´

बाल स्वास्थ्य, शिक्षा र सुरक्षा क्षेत्रमा थुप्रै चुनौति रहेको औल्याउँदै चौधरीले सिमान्तकृत बालबालिकाका पक्षमा वकालत गर्न सबैलाई आह्वान गरे।

नेपालमा मात्र नभएर भुटानमा कार्यरत समुह पनि एक भएका छन्। विभिन्न देशमा कार्यरत ´सेभ द चिल्ड्रेन´ समुह सन् २०१२ सम्म एक ढिक्का हुने लक्ष्य रहेको कार्यक्रममा जानकारी दिइयो।

´हामीमाझ धेरै राजनीतिक, धार्मिक विभेद छन्´, युनिसेफका पूर्व उप-कार्यकारी निर्देशक कुलचन्द्र गौतमले भने, ´तर धेरै कुरामा विवाद गरे पनि बालबालिकाका मुद्धामा सबै एक ढिक्का बन्नुपर्छ।´

सेभ द चिल्ड्रेनका लागि नेपालका लागि नवनियुक्त निर्देशक गुनार एन्ड्रर्सनले ´बच्चाका हँसिला मुद्रा हेर्न पाउनु सबैभन्दा खुसिको क्षण´ भएको बताए। ´हामी अझ प्रभावकारी रूपमा लाग्नेछौं,´ एन्ड्रर्सनले उत्साहित मुद्रामा भने, ´बालबालिकाका पक्षमा गर्न पर्ने धेरै काम बाँकी छन्।´

अन्तराष्ट्रिय सेभ द चिल्ड्रेन एलाएन्स १२० देशमा कार्यरत २७ राष्ट्रिय संस्थाको सञ्जाल हो। बालबालिकाका लागि यो संस्था तीन दशकदेखि नेपालमा कार्यरत छ।


´बालबालिकाका लागि एक आवाज´

Comments

Popular posts from this blog

मोबाइलको साटो पुस्तक

बाल मनोविज्ञानमा आधारित भएर लेख्नु आफैमा जटिल र चुनौती पुर्ण छ  । त्यसैमाथि सबै भन्दा सरल बनाउँनु पर्ने विषय पनि यहि रहेछ । बाल मस्तिस्कको सोचाइको धरातल फराकिलो बनाउँने  प्रयास म सधैं जारी नै राख्नेछु । बालबालिकाहरुलाइ आज राम्रा पुस्तक पढ्न दिँदा भोलीका दिनमा उनीहरुले रचनात्मक काम गर्न सक्छन् । हामी सबैले पढ्ने र पढाउँने बातावरण बनाउँन मद्दत गरौं । मेरा यी रचनाहरुमा चित्र कोरेर सुन्दर बनाइदिने नागरिक दैनिकका Dewen दाई र Yuwak जी, भाषामा सघाउने Shekhar दाई अनि प्रकाशनमा ल्याउँने Sangrila Book का Mani जीलाई धेरै धेरै धन्यवाद । म अछाम नपुगेको भए सायद यो बालकथा अाउँदैन्थ्यो होला । सन् २००९ मा Room to Read Nepal को कथा कार्यशालामा नअटाएको भए सायद 'हाम्रा खेलहरु' का बारेमा उबेला बाल कविता फुर्दैन्थ्यो । सधै‌ झै, छोराछोरीको हातमा मोबाइलको साटो पुस्तक दिउँ । उनीहरुका आँखा र दिमाग झनै तेजिलो हुनेछन् । अघिल्ला तीन कृती... माथिका तीन पुस्तकहरु ' पाठीलाई स्वेटर, भान्छामा चुट्किला, देउता खुशी हुनुभयो' तलका पुस्तक पसलहरुमा यस अघि नै आइसकेका छन् । नयाँ पुस्तक...

जाडोका चिसा उखान टुक्का

बिस्तारै बिस्तारै बढ्दै गरेको जाडोले विहान धेरै अबेर सम्म पनि हामीलाई बिस्तारामा सिरक भित्रै रोक्न सक्छ । झ्यालका पर्दा घामले नखोली कन हामी आफै खोल्न तम्सन पनि गाह्रो हुन्छ । विहानै तातो चियाको गिलासलाई ओठले चुम्न पाउँदा मात्र हात गोडा चलमलाउन थाल्छन् । अझ एका विहानै काममा जानु पर्ने वा कलेज जानु पर्नेलाई त जाडो कहिल्यै नआए हुन्थ्यो झै हुन्छ । यस्तो कठ्याङ्ग्रीने जाडोको बेलामा हाम्रा उखान टुक्काहरू कसरी बांगिने गर्छन्, यसबारेमा केही प्रसंग तल छ । तपाइलाई यो जाडो मौसम भरि न्यानो घामले माया गरोस शुभकामना ! जाडोले कामेको गोरुलाई बोरा ओढाउन सकिन्छ, सिरक ओडाउन सकिन्न अनिकालमा बिउ जोगाउनु, चिसोमा जिउ जोगाउनु चिसोले समाएको मान्छेलाई, आइसक्रिमले पनि लखेट्छ अर्काको आंङमा गन्जी लगाएको देख्ने, आफ्नो आंङमा जकेट लगाएको  नदेख्ने ? हिटरले पोलेको मान्छे, राइस कुक्कर देख्दा तर्सन्छ  थर्मस फुटे, तातो लुटे खाइ न पाइ, लेदर जकेट लाई  काम पाइनस छोरो, मोजामा आइरन लगाइ

भाइबहिनीसँग भेटघाट

‘‘चश्म खोलेपछि मात्र किताबमा भएको राइटरको फेस तपाइसँग मिल्छ । हजुरले किन कथा लेख्नुहुन्छ ? पाठीलाई स्वेटर मैले दुइ कक्षामा पढेको बेस्ट बुक हो । मेरो घरको ढोकामा सधैं बिरालो आउछ । मैले दूध दिन्छु । यसको पनि कथा हुन्छ ? हाम्रो लागि अझै धेरै कथा लेख्दिनु है । अब कहिले आउनु हुन्छ ?’’ कक्षा तीनमा पढ्ने नानीबाबुका कलिला बोलीले फूलजस्तै गरि मनमा छोए । 'लेखकसँग अन्तरक्रिया'मा आफ्नो पुस्तक ‘भान्छामा चुट्किला’ बाचन गर्न र कथा लेखनका बारेमा बताउन उनीहरूको विद्यालयमा पुगेको थिएँ । हामीले यस पुस्तकका चित्रकार Yuwak Shrestha लाई पनि सम्झियौं । नानीबाबुहरूले दुई कक्षामा मेरो अर्को पुस्तक ‘पाठीलाई स्वेटर’ पनि पढेका रहेछन् । लगभग ८० जना नानीबाबुका माझमा कथाबाचन गर्न र हराउन पाउदा नयाँ कथा बुन्ने उर्जा मिलेको छ । अवसरका निम्ति युलेन्स स्कूल ललितपुर र शिक्षिका मिना लुइटेल जीलाई धेरै धेरै धन्यवाद । अब चाँडै स्वतस्फुर्त रूपमा केही सामुदायीक विद्यालयमा कथा बाचन गर्ने र बुन्ने कला साट्न पुग्ने योजना बनाएको छु । ज्ञान बाँडे पक्कै बढ्दछ, नबाँडे सर्लक्कै घट्दै जान्छ । #childrensbooks #nepalichildren...