Skip to main content

´पिलेन टिकटको पैसा दिम, भात खान हुन्छ´

2009-01-01 23:26:35


भवसागर घिमिरे, काठमाडौं, पुस १७
´लौनुस यो तपाईलाई,´ राउटेका सहायक मुखिया ऐनबहादुरले काठको भाँडा प्रधानमन्त्रीको टाउकोमा राख्दै भने, ´प्रधानमन्त्रीलाई भनेर ल्याएका हुँम।´
प्रधानमन्त्री पुष्पकमल दाहालले पनि हातले शीरको भाँडा अड्याउँदै भने, ´यो टोपी हो? ल ल धन्यवाद।´ समूहमा हाँसोको फोहरा छुट्यो।
अछामको बगरबाट दुई दिनअघि राजधानी पसेका ६ जना राउटेको समूह गणतन्त्र नेपालका प्रथम प्रधानमन्त्रीलाई बिहीबार साँझ भेट्न पाउँदा निक्कै खुसी देखिन्थे।
दाहालले कुरा भन्न आग्रह गर्दा ऐनले भने, ´भनुँ भने नअइयाँ नेपालको राष्ट्रपतिसँग डर पनि लाग्यो, नभनुँ भने घाँटीमा आइसक्यो कसो?´
उनको कुरा भुँइमा झर्न नपाउँदै प्रधानमन्त्रीले हाँसोको फोहरा छुटाउँदै भने, ´भन्नुस् न किन डर मान्नुहुन्छ?´
´मेरो नाम ऐनबहादुर शाही हो, उसको सुर्जेनारायण शाही, ऊ प्रकाश, दिलबहादुर, कृष्णबहादुर, अनि वीरबहादुर शाही, आफू र आफ्ना साथीहरूको परिचय दिँदै सहायक मुखियाले थपे, ´आज प्रधानमनत्रीज्यूसँग कुरा गरिर भोलि वई सवार हुने कुरो छ। वई भन्नाले जंगल।´
´तपाईहरू अब एक्कै ठाउँमा बस्नुपर्‍यो। छोराछोरी पढाउनुपर्‍यो। सरकारले जागिर दिन्छ, गर्नुपर्‍यो,´ प्रधानमन्त्रीले उनीहरूको मनोभाव बुझ्न प्रश्न राख्दा ऐनले निधार खुम्चाउँदै भने, ´नोकरी टोकरी हामी नगर्ने। हामीले पढ्न नि पढ्दैन।´
बुधबार राति सुन्धाराको धरहरा, बिहान आफूले ल्याएको भाँडाकुँडा मिलाउने, दिउँसो स्थानीय विकास मन्त्री रामचन्द्र झा र पर्यटन बोर्डमा आयोजित अन्तर्क्रिया कार्यक्रम र साँझ प्रधानमन्त्री कार्यालय आइपुगेका राउटेहरूलाई व्यस्तताले निक्कै थकाएको थियो।
´काडमाडौं बस्ने?,´ प्रधानमन्त्रीको प्रश्नमा उनीहरूको उत्तर थियो, ´मन्त्रीज्यूको बसाई त राम्रो लाग्यो, तर हामीलाई दिनभुरको बसाईले शीर दुख्याई छ, सधैं बस्यो भने के होला?´
आफूहरू जंगलमै रमाउन चाहेको र सरकारले यसका लागि उचित वातावरण मिलाओस् भन्ने चाहना उनीहरूले प्रधानमन्त्रीसामू व्यक्त गरे।
´सामुदायिक वनका उपभोक्ताले बन मासियो भन्दै राउटेहरूलाई वनमा रोकतोक लगाउन थालेको´ उनीहरूको दुःखेसो थियो।
गाउँमा प्लाष्टिकका भाँडा भित्रिएकाले उनीहरूले बनाउने काठका भाँडा बिक्न छाडेका छन्। आफ्नो दुखेसो सुनाउँदै ऐनले भने, ´हाम्रा जनता (राउटे जातिका मुखिया, सह–मुखियाले आफ्ना खलकलाई जनता भन्छन्) भोक्कै हुन्छन्। सरकारले खसीवसी, चामल पठाउनुपरो।´ अझ अगाडि थप्दै उनले भने, ´जंगलको कागजपत्र लेखितियो भने हामीलाई राम्रो हुन्थ्यो।´
प्रधानमन्त्रीले लडाईँका बेला जाजरकोटमा उनीहरूलाई भेटेको र कुराकानी गरेको संस्मरणसम्म सुनाउन भ्याए।
´के भो?,´ आफ्नो भनाइका बीच गुनगुन गरिरहेका ऐनले दाहालको प्रश्नमा भने, ´सूर्ती खोजेको काँ भेटिइन।´
प्रधानमन्त्रीले पनि उनीहरूको बारेमा मन्त्रिपरिषदमा कुराकानी हुने बताए। ´तपाईहरूले जे/जे चाहनुहुन्छ, जबर्जस्ती नगरी हामी पूरा गर्दिनेछौं,´ उनले ढाडस दिंदै भने।
जाँदाजाँदै उनीहरूलाई घर फर्कने व्यस्ताबारे बताउँदै दाहालले भने, ´तपाईहरू उडेर जानुहुन्छ? म प्लेन टिकटको व्यवस्था गर्दिनेछु।´
खुशी मुद्रामा ऐनले प्रधानमन्त्रीका हात सुम्सुम्याउँदै भने, ´बरू पिलेन टिकटको पैसा दिनुस् हामीहरूलाई भात खान हुन्छ।´
´भात धेरै चपाईको मिठो हुन्नँ। कुरा धेरै गरेको मिठो हुन्नँ,´ उनले कुरा छोंट्याए।


Dainikee - Breaking News, politics, sports and blogs from Nepal राउटे,
-->
Dainikee - Breaking News, politics, sports and blogs from Nepal राउटे,
# सम्बन्धित सामग्री
प्लेन टिकटको पैसाले खसी
राउटे फर्कदै आफ्नै गाउँ
राउटे हिँडे राष्ट्रपति भेट्न


यसमा तपाईंको प्रतिक्रिया#
प्रधानमन्त्रीले राउटेहरुको मनोभावना बुझे जस्तो लागेन। उनीहरुको माग वा इच्छाबमोजिमका काम कुरा गरिसके पछि जाने बन्दोबस्तको लागि प्लेनको कुरा गरेको भए छुट्ठै हुनेथियो । नत्र जसलाई आफ्नो दैनिकी, जीवन पप्द्धति, आफ्नो परम्परा र संस्कृतिको चिन्ता छ उसलाई प्लेनको टिकेट मिलाइदिन्छु भन्नुले उनीहरुलाई सहयोग गर्नुभन्दा पनि दया देखाएजस्तो लाग्यो।
Thaneshwar kandelts@hotmail.com
गणतन्त्र नेपालको पहिला प्रधानमन्त्रीलाई भेटेर राउटे निकै खुशी भएछन् भन्ने चाहि लेख्नका लागि लेखेको जस्तो लाग्यो । राउटेलाई के सरोकार होला पहिला हुन् कि द्रोस्रा? गणतन्त्रका हुन् कि राजतन्त्रका । विचारा पिलेन चढ्ने पैसाले भात खाने सपना देख्दैछन् । जुनसुकै सन्दर्भमा पनि गणतन्त्र नेपालको पहिलो कम्ती दैनिकीले नजोडोस् ।
राज केसी raj_kc@yahoo.com

Comments

Popular posts from this blog

मोबाइलको साटो पुस्तक

बाल मनोविज्ञानमा आधारित भएर लेख्नु आफैमा जटिल र चुनौती पुर्ण छ  । त्यसैमाथि सबै भन्दा सरल बनाउँनु पर्ने विषय पनि यहि रहेछ । बाल मस्तिस्कको सोचाइको धरातल फराकिलो बनाउँने  प्रयास म सधैं जारी नै राख्नेछु । बालबालिकाहरुलाइ आज राम्रा पुस्तक पढ्न दिँदा भोलीका दिनमा उनीहरुले रचनात्मक काम गर्न सक्छन् । हामी सबैले पढ्ने र पढाउँने बातावरण बनाउँन मद्दत गरौं । मेरा यी रचनाहरुमा चित्र कोरेर सुन्दर बनाइदिने नागरिक दैनिकका Dewen दाई र Yuwak जी, भाषामा सघाउने Shekhar दाई अनि प्रकाशनमा ल्याउँने Sangrila Book का Mani जीलाई धेरै धेरै धन्यवाद । म अछाम नपुगेको भए सायद यो बालकथा अाउँदैन्थ्यो होला । सन् २००९ मा Room to Read Nepal को कथा कार्यशालामा नअटाएको भए सायद 'हाम्रा खेलहरु' का बारेमा उबेला बाल कविता फुर्दैन्थ्यो । सधै‌ झै, छोराछोरीको हातमा मोबाइलको साटो पुस्तक दिउँ । उनीहरुका आँखा र दिमाग झनै तेजिलो हुनेछन् । अघिल्ला तीन कृती... माथिका तीन पुस्तकहरु ' पाठीलाई स्वेटर, भान्छामा चुट्किला, देउता खुशी हुनुभयो' तलका पुस्तक पसलहरुमा यस अघि नै आइसकेका छन् । नयाँ पुस्तक...

जाडोका चिसा उखान टुक्का

बिस्तारै बिस्तारै बढ्दै गरेको जाडोले विहान धेरै अबेर सम्म पनि हामीलाई बिस्तारामा सिरक भित्रै रोक्न सक्छ । झ्यालका पर्दा घामले नखोली कन हामी आफै खोल्न तम्सन पनि गाह्रो हुन्छ । विहानै तातो चियाको गिलासलाई ओठले चुम्न पाउँदा मात्र हात गोडा चलमलाउन थाल्छन् । अझ एका विहानै काममा जानु पर्ने वा कलेज जानु पर्नेलाई त जाडो कहिल्यै नआए हुन्थ्यो झै हुन्छ । यस्तो कठ्याङ्ग्रीने जाडोको बेलामा हाम्रा उखान टुक्काहरू कसरी बांगिने गर्छन्, यसबारेमा केही प्रसंग तल छ । तपाइलाई यो जाडो मौसम भरि न्यानो घामले माया गरोस शुभकामना ! जाडोले कामेको गोरुलाई बोरा ओढाउन सकिन्छ, सिरक ओडाउन सकिन्न अनिकालमा बिउ जोगाउनु, चिसोमा जिउ जोगाउनु चिसोले समाएको मान्छेलाई, आइसक्रिमले पनि लखेट्छ अर्काको आंङमा गन्जी लगाएको देख्ने, आफ्नो आंङमा जकेट लगाएको  नदेख्ने ? हिटरले पोलेको मान्छे, राइस कुक्कर देख्दा तर्सन्छ  थर्मस फुटे, तातो लुटे खाइ न पाइ, लेदर जकेट लाई  काम पाइनस छोरो, मोजामा आइरन लगाइ

भाइबहिनीसँग भेटघाट

‘‘चश्म खोलेपछि मात्र किताबमा भएको राइटरको फेस तपाइसँग मिल्छ । हजुरले किन कथा लेख्नुहुन्छ ? पाठीलाई स्वेटर मैले दुइ कक्षामा पढेको बेस्ट बुक हो । मेरो घरको ढोकामा सधैं बिरालो आउछ । मैले दूध दिन्छु । यसको पनि कथा हुन्छ ? हाम्रो लागि अझै धेरै कथा लेख्दिनु है । अब कहिले आउनु हुन्छ ?’’ कक्षा तीनमा पढ्ने नानीबाबुका कलिला बोलीले फूलजस्तै गरि मनमा छोए । 'लेखकसँग अन्तरक्रिया'मा आफ्नो पुस्तक ‘भान्छामा चुट्किला’ बाचन गर्न र कथा लेखनका बारेमा बताउन उनीहरूको विद्यालयमा पुगेको थिएँ । हामीले यस पुस्तकका चित्रकार Yuwak Shrestha लाई पनि सम्झियौं । नानीबाबुहरूले दुई कक्षामा मेरो अर्को पुस्तक ‘पाठीलाई स्वेटर’ पनि पढेका रहेछन् । लगभग ८० जना नानीबाबुका माझमा कथाबाचन गर्न र हराउन पाउदा नयाँ कथा बुन्ने उर्जा मिलेको छ । अवसरका निम्ति युलेन्स स्कूल ललितपुर र शिक्षिका मिना लुइटेल जीलाई धेरै धेरै धन्यवाद । अब चाँडै स्वतस्फुर्त रूपमा केही सामुदायीक विद्यालयमा कथा बाचन गर्ने र बुन्ने कला साट्न पुग्ने योजना बनाएको छु । ज्ञान बाँडे पक्कै बढ्दछ, नबाँडे सर्लक्कै घट्दै जान्छ । #childrensbooks #nepalichildren...