Skip to main content

राउटे फर्कदै आफ्नै गाउँ

2009-01-02 20:09:55


भवसागर घिमिरे, काठमाडौं, पुस १८
´कुरा बुझ्यो पत्रकारज्यूहरू, पैसा भइयो भने चामल आइपुग्यो, खसी आइपुग्यो, जनता (आफ्ना समुदाय) को पेट भर्न भइयो´, अछामबाट ५ जनाको समुहमा राजधानी आइपुगेका राउटेका सह–मुखिया ऐनबहादुर शाहीले शुक्रबार निन्याउरो पारामा भने– ´जाने दिनमा पनि जनताका लागि केही हाता आइपुगिन भने नअइया नेपाल भनेर के न के?´
शिक्षा पत्रकार समूह, अनामनगरको सभाहलमा आयोजित ´राउटेका माझ पत्रकार´ नामक सम्मेलनमा राउटेहरू त्यति खुशी देखिएनन्। देशका राष्ट्रपतिदेखि प्रधानमन्त्री, सभामुख, अर्थमन्त्री, स्थानीय विकास मन्त्री भेट्न भ्याएका उनीहरूलाई काठमाडौंले धेरै थकाइसकेको थियो।

´आइको पनि सातौं दिन भइसकिइयो भनेसी थकाई त लाग्ने नै भइयो नि। अब हातमा केइ परिको छैन, कुरा मातरइत हो´, राउटे दिलबहादुर शाहीले पगरी उचालेर कपाल कन्याउँदै भने– धेरै थकाई भो अब जान्छ।
काठमाडौं कस्तो लाग्यो? सह–मुखिया शाहीले निधार खुम्चाउँदै भने– ´खुशी त लायो, तपाईंले कुरा बुझ्या छ, क्याहो भन्छ भन्यादेखि तपाईंहरूले फोटो पनि खिच्यो, कुरा पनि भैसक्यो भन्या, अब याँ आउँदा पनि मेरो जनताले केइ पाइन भने पत्रकार पनि केइ हैन भन्दिन्छु।´
आदिबासी जनजाति उत्थान राष्ट्रिय प्रतिष्ठान नेपाल र राउटेका क्षेत्रमा तीन वर्षअघिदेखि काम गर्दै आएको संस्था कन्टेम्पोररी भिजन प्रालिलगायत्को संयुक्त प्रयासबाट उनीहरूलाई काठमाडौं झकाइएको हो।
´सरकारसँग गइर यस्तो भयो, उस्तो भयो, अइलेलाई ठूलो उपहार पाइन भन्नुपर्‍यो नि। सरकारबाट धेरै उपहार पाइको भई अइले खसी हुन्थ्यो, चामल हुन्थ्यो त, नपाइसी के हुन्छ?´ कन्टेम्प्रोररीका अध्यक्ष हरि थापाका अनुसार पाटन संयुक्त क्याम्पस मानव तथा समाजशास्त्रका विद्यार्थीको ´आपसमा´ नामक समूहबाट ६ हजार, आदिवासी जनजाति उत्थान राष्ट्रिय प्रतिष्ठानबाट १५ हजार, उनको आफ्नै संस्थाबाट २० हजार रूपैयाँ सहयोग राउटेले पाउने भएका छन्।
बिहीबारको भेटमा राउटेका लागि घर फर्कन प्लेन टिकटको व्यवस्था गर्ने प्रधानमन्त्रीले बताइरहँदा ´बरू पिलेन टिकटको पैसा दिनुस्, हामीहरूलाई भात खान हुन्छ´ भन्ने आशय उनीहरूले व्यक्त गरेका थिए। प्लेन टिकटको बापत पाउने रकम कति दिनेबारे आज (शुक्रबार) बेलुकासम्म निर्णय हुने खबर आएको थापाले दैनिकीलाई बताए।
´सके आज बेलुका, नभए भोलि बिहानसम्म तपाईंको हातमा पैसा पर्छ भन्ने खबर आएको छ´, प्रधानमन्त्रीको कार्यालयबाट फोन आएको कुरा थापाले सुनाउँदा आफ्नै बस्ती फर्कन हत्तारिएका सह–मुखिया शाहीले भने– ´आजसम्म नपायो भने भोलि नकुर्ने, पैसा छोड्दिने।´ किनकि शनिबार बिहान उनीहरु आफ्नै थातथलो फर्कंदै छन्।
के भन्नुहुन्छ त जनतालाई गएर? पत्रकारको प्रश्नमा सह–मुखिया शाहीले थपे– ´सरकारसँग गइर यस्तो भयो, उस्तो भयो, अइलेलाई ठूलो उपहार पाइन भन्नुपर्‍यो नि। सरकारबाट धेरै उपहार पाइको भई अइले खसी हुन्थ्यो, चामल हुन्थ्यो त, नपाइसी के हुन्छ?´
भेटघाटका क्रममा सरकारका धेरैजसो पदाधिकारीबाट आवश्यक छलफलपछि मात्र निर्णय हुने भनिएपछि तत्कालै ठूलै उपहार लिएर जनतामाझ जाने उनीहरूको अपेक्षा पूरा हुन सकेन।
´अब ठूलै उपहार पाए त हातमा बोकेर पिलिनमा हुरूरू फराल्तिम नि´, सह–मुखिया शाहीले बोली फट्कार्दै भने– ´टिकटको पैसा ल्याउ गाडीमा गइए जाम्ला। जनताले भात खान पुग्ला किन भन्तथेम र?´
मासिक १ हजार भत्ता
राउटेहरूले यही आर्थिक वर्षबाट प्रतिव्यक्ति मासिक एक हजार भत्ता पाउने भएका छन्। आज (शनिबार) बिहान अर्थमन्त्री बाबुराम भट्टराईसँगको भेटमा मन्त्रीले उनीहरूलाई सो कुरा बताएका राउटेका क्षेत्रमा काम गर्दै आएको संस्था कन्टेम्पोररी भिजन प्रालिका हरि थापाले दैनिकीलाई जानकारी दिए।
सरकारले लोपोन्मुख जातिका लागि मासिक ५०० भत्ता दिने निर्णय गरेको भए तापनि नेपालको अन्तिम फिरन्ते लोपोन्मुख जाति भएकाले राउटेलाई ५०० रुपैयाँ बढी दिने आश्वासन अर्थमन्त्रीबाट उनीहरूले पाएका हुन। सँगैसँगै अर्थमन्त्रीले आफू पनि उनीहरूका बस्तीमा जाने आश्वासन दिएका थिए।
थापाका भनाईमा राउटे जातिको संस्कारअनुसार उनीहरूको जनसंख्या गन्न नमिल्ने भएकाले रकम दिने प्रक्रियाका लागि केही नीतिगत छलफल आवश्यक रहेको मन्त्रीले भेटमा बताएका थिए।
´सरकारले आवश्यक छलफल गरी छिट्टै निर्णय गर्नेछ´, भट्टराईलाई उदृत गर्दै थापाले भने। राउटेहरूले कम्तिमा मासिक दुई हजार भत्ता, जङ्गलमा बिनारोकतोक घुमफिर गर्न र कुकाठ (जङ्गलमा काम नलाग्ने) को प्रयोग गर्न पाउनुपर्ने तथा बेलाबेलामा सरकारले खाद्यान्न र उनीहरूको संस्कारअनुरूप बनाइएका लत्ताकपडा वितरण गर्नुपर्ने माग राखेका थिए।
भत्ताबारे भट्टराईले बोले पनि अरू मागमा सरकारले छलफल गरेर निर्णय गर्ने आश्वासन राउटेले पाएका छन्। सबैबाट धेरै आश्वासन पाइसकेका राउटेहरूले त्यसलाई व्यवहार लागू भएको हेर्न बाँकी रहेको बताएका छन्।

Comments

Popular posts from this blog

मोबाइलको साटो पुस्तक

बाल मनोविज्ञानमा आधारित भएर लेख्नु आफैमा जटिल र चुनौती पुर्ण छ  । त्यसैमाथि सबै भन्दा सरल बनाउँनु पर्ने विषय पनि यहि रहेछ । बाल मस्तिस्कको सोचाइको धरातल फराकिलो बनाउँने  प्रयास म सधैं जारी नै राख्नेछु । बालबालिकाहरुलाइ आज राम्रा पुस्तक पढ्न दिँदा भोलीका दिनमा उनीहरुले रचनात्मक काम गर्न सक्छन् । हामी सबैले पढ्ने र पढाउँने बातावरण बनाउँन मद्दत गरौं । मेरा यी रचनाहरुमा चित्र कोरेर सुन्दर बनाइदिने नागरिक दैनिकका Dewen दाई र Yuwak जी, भाषामा सघाउने Shekhar दाई अनि प्रकाशनमा ल्याउँने Sangrila Book का Mani जीलाई धेरै धेरै धन्यवाद । म अछाम नपुगेको भए सायद यो बालकथा अाउँदैन्थ्यो होला । सन् २००९ मा Room to Read Nepal को कथा कार्यशालामा नअटाएको भए सायद 'हाम्रा खेलहरु' का बारेमा उबेला बाल कविता फुर्दैन्थ्यो । सधै‌ झै, छोराछोरीको हातमा मोबाइलको साटो पुस्तक दिउँ । उनीहरुका आँखा र दिमाग झनै तेजिलो हुनेछन् । अघिल्ला तीन कृती... माथिका तीन पुस्तकहरु ' पाठीलाई स्वेटर, भान्छामा चुट्किला, देउता खुशी हुनुभयो' तलका पुस्तक पसलहरुमा यस अघि नै आइसकेका छन् । नयाँ पुस्तक...

जाडोका चिसा उखान टुक्का

बिस्तारै बिस्तारै बढ्दै गरेको जाडोले विहान धेरै अबेर सम्म पनि हामीलाई बिस्तारामा सिरक भित्रै रोक्न सक्छ । झ्यालका पर्दा घामले नखोली कन हामी आफै खोल्न तम्सन पनि गाह्रो हुन्छ । विहानै तातो चियाको गिलासलाई ओठले चुम्न पाउँदा मात्र हात गोडा चलमलाउन थाल्छन् । अझ एका विहानै काममा जानु पर्ने वा कलेज जानु पर्नेलाई त जाडो कहिल्यै नआए हुन्थ्यो झै हुन्छ । यस्तो कठ्याङ्ग्रीने जाडोको बेलामा हाम्रा उखान टुक्काहरू कसरी बांगिने गर्छन्, यसबारेमा केही प्रसंग तल छ । तपाइलाई यो जाडो मौसम भरि न्यानो घामले माया गरोस शुभकामना ! जाडोले कामेको गोरुलाई बोरा ओढाउन सकिन्छ, सिरक ओडाउन सकिन्न अनिकालमा बिउ जोगाउनु, चिसोमा जिउ जोगाउनु चिसोले समाएको मान्छेलाई, आइसक्रिमले पनि लखेट्छ अर्काको आंङमा गन्जी लगाएको देख्ने, आफ्नो आंङमा जकेट लगाएको  नदेख्ने ? हिटरले पोलेको मान्छे, राइस कुक्कर देख्दा तर्सन्छ  थर्मस फुटे, तातो लुटे खाइ न पाइ, लेदर जकेट लाई  काम पाइनस छोरो, मोजामा आइरन लगाइ

भाइबहिनीसँग भेटघाट

‘‘चश्म खोलेपछि मात्र किताबमा भएको राइटरको फेस तपाइसँग मिल्छ । हजुरले किन कथा लेख्नुहुन्छ ? पाठीलाई स्वेटर मैले दुइ कक्षामा पढेको बेस्ट बुक हो । मेरो घरको ढोकामा सधैं बिरालो आउछ । मैले दूध दिन्छु । यसको पनि कथा हुन्छ ? हाम्रो लागि अझै धेरै कथा लेख्दिनु है । अब कहिले आउनु हुन्छ ?’’ कक्षा तीनमा पढ्ने नानीबाबुका कलिला बोलीले फूलजस्तै गरि मनमा छोए । 'लेखकसँग अन्तरक्रिया'मा आफ्नो पुस्तक ‘भान्छामा चुट्किला’ बाचन गर्न र कथा लेखनका बारेमा बताउन उनीहरूको विद्यालयमा पुगेको थिएँ । हामीले यस पुस्तकका चित्रकार Yuwak Shrestha लाई पनि सम्झियौं । नानीबाबुहरूले दुई कक्षामा मेरो अर्को पुस्तक ‘पाठीलाई स्वेटर’ पनि पढेका रहेछन् । लगभग ८० जना नानीबाबुका माझमा कथाबाचन गर्न र हराउन पाउदा नयाँ कथा बुन्ने उर्जा मिलेको छ । अवसरका निम्ति युलेन्स स्कूल ललितपुर र शिक्षिका मिना लुइटेल जीलाई धेरै धेरै धन्यवाद । अब चाँडै स्वतस्फुर्त रूपमा केही सामुदायीक विद्यालयमा कथा बाचन गर्ने र बुन्ने कला साट्न पुग्ने योजना बनाएको छु । ज्ञान बाँडे पक्कै बढ्दछ, नबाँडे सर्लक्कै घट्दै जान्छ । #childrensbooks #nepalichildren...