सेरोफेरो

आज ठ्याक्कै दश वर्ष बित्यो। २०६० साल कार्तिक ११ गते। पोखरा बजार। पृथ्वीनारायण क्याम्पसबाट स्नातक तह तृतीय वर्षको परीक्षा सकिसकेको थिएँ। स्नातकोत्तर अध्ययनको माहोल मिलाउन म काठमाडौं जाने योजना पनि बुन्दै थिएँ। तिहारको भाइटीकाको अघिल्लो दिन मात्र सकिएको थियो । भतिजीको पढाइका लागि छात्रावास फर्कने बेला पनि भएको थियो। उसका लागि जाडोका केही लुगा किनमेल गर्नु पर्ने काम। कान्छी दिदी सावित्रा सुवेदी र साथी रूद्र कुँइकेलको साथमा म बजार पुगेको थिएँ। बजार डुल्दा ,  दिनको ३ बजिसकेको थियो। मलाई आइसक्रिम खान मन लाग्यो । पोखराको व्यस्त बजार। चिप्लेढुंगाभन्दा थोरै उत्तर तिर भित्र पट्टी रहेको पन्थी डेरी आइसक्रिमको लागि निक्कै चर्चित थियो। ' जाऊँ पन्थी तिर ,'  मेरो कुरा भुइँमा खस्न नपाउँदै सावित्रा दिदीले भन्नु भयो , ' घर फर्कन भ्याउँदैनस् पछि जाउँला। ' कास्की जिल्लाकै हंशपुरमा छ मेरो घर। पोखराबाट बेगनास तालसम्म लगभग १ घण्टाको बस यात्रा र त्यसपछि पनि हंसपुर जान कच्ची बाटोका लागि करिब पौने घण्टाको यात्राको लागि अर्को गाडी समाउनु पर्ने बाध्यता थियो। गाडीबाट झरेर अझ आधा घण्टा ...

विहानी पख । गोठका गाई बाच्छा चरनमा गइसकेका थिए । पाठापाठी घरि खोरमा आमासँगै लुटपुटिन पुग्दथे त घरि आँगनमा ब्रुक ब्रुक उफ्रदै थिए । चराहरू चारा जुटाउने दाउमा करेसाबारीको वल्लो पल्लो गर्दैथिए । हेटौंडा मकवानपुरको एक गाउँ । प्राय मोटर नकुद्ने कच्चीबाटोको छेवैमा उनको बास थियो । काठले बारेको घर । ढुंगाको छानो । माटोले पोतेको भुइँ । भान्छाकोठामा उनी तरकारी केलाउँदै थिइन् । ‘बस्नुस् भात पाकीसकेको छ,’ मेरो उपस्थितिलाई उनले खुसीसाथ स्वागत गरिन् । @lalitkala.wordpress.com सिमीका रेशा जस्तै । जिन्दगी पनि उनले धेरै केलाइसकेकी थिइन् । विमला थापा (नाम परिवर्तन) लाई थाहा थिएन, यो यति जटिल हुन्छ भन्ने । सिसाकलम झैं, ताछिएर तिखारीनु पर्ने । सुन झै पोलिएर चम्कनु पर्ने । ‘मैले सोचेकै थिइन्, यति गाह्रो हुन्छ जिवन,’ तरकारी केलाउँदै गरेकी थापाका औला टक्क अडिए, ‘दुःखसँग ठोक्किएर जिउन पर्ने ।’ *** पहिला दाई जन्मे, अनि दिदी । त्यसपछि उनी अनि भाइ । ६ जनाको परिवारमा आफ्ना सबै केटाकेटीलाई खुवाइ पिलाइ गर्न उनका बाबाआमालाई निक्कै गाह्रो पर्यो । दाई अर्कैको घरमा बसेर काम गर्दै पढ्न थाले । उनी दिदीसँगै घरआँ...