सेरोफेरो

Search This Blog

आराम छौं ?

on April 07, 2009

Get link
Facebook
X
Pinterest
Email
Other Apps

@Reporting

तस्बिर

Get link
Facebook
X
Pinterest
Email
Other Apps

Comments

जाडोका चिसा उखान टुक्का

बिस्तारै बिस्तारै बढ्दै गरेको जाडोले विहान धेरै अबेर सम्म पनि हामीलाई बिस्तारामा सिरक भित्रै रोक्न सक्छ । झ्यालका पर्दा घामले नखोली कन हामी आफै खोल्न तम्सन पनि गाह्रो हुन्छ । विहानै तातो चियाको गिलासलाई ओठले चुम्न पाउँदा मात्र हात गोडा चलमलाउन थाल्छन् । अझ एका विहानै काममा जानु पर्ने वा कलेज जानु पर्नेलाई त जाडो कहिल्यै नआए हुन्थ्यो झै हुन्छ । यस्तो कठ्याङ्ग्रीने जाडोको बेलामा हाम्रा उखान टुक्काहरू कसरी बांगिने गर्छन्, यसबारेमा केही प्रसंग तल छ । तपाइलाई यो जाडो मौसम भरि न्यानो घामले माया गरोस शुभकामना ! जाडोले कामेको गोरुलाई बोरा ओढाउन सकिन्छ, सिरक ओडाउन सकिन्न अनिकालमा बिउ जोगाउनु, चिसोमा जिउ जोगाउनु चिसोले समाएको मान्छेलाई, आइसक्रिमले पनि लखेट्छ अर्काको आंङमा गन्जी लगाएको देख्ने, आफ्नो आंङमा जकेट लगाएको नदेख्ने ? हिटरले पोलेको मान्छे, राइस कुक्कर देख्दा तर्सन्छ थर्मस फुटे, तातो लुटे खाइ न पाइ, लेदर जकेट लाई काम पाइनस छोरो, मोजामा आइरन लगाइ

मोबाइलको साटो पुस्तक

बाल मनोविज्ञानमा आधारित भएर लेख्नु आफैमा जटिल र चुनौती पुर्ण छ । त्यसैमाथि सबै भन्दा सरल बनाउँनु पर्ने विषय पनि यहि रहेछ । बाल मस्तिस्कको सोचाइको धरातल फराकिलो बनाउँने प्रयास म सधैं जारी नै राख्नेछु । बालबालिकाहरुलाइ आज राम्रा पुस्तक पढ्न दिँदा भोलीका दिनमा उनीहरुले रचनात्मक काम गर्न सक्छन् । हामी सबैले पढ्ने र पढाउँने बातावरण बनाउँन मद्दत गरौं । मेरा यी रचनाहरुमा चित्र कोरेर सुन्दर बनाइदिने नागरिक दैनिकका Dewen दाई र Yuwak जी, भाषामा सघाउने Shekhar दाई अनि प्रकाशनमा ल्याउँने Sangrila Book का Mani जीलाई धेरै धेरै धन्यवाद । म अछाम नपुगेको भए सायद यो बालकथा अाउँदैन्थ्यो होला । सन् २००९ मा Room to Read Nepal को कथा कार्यशालामा नअटाएको भए सायद 'हाम्रा खेलहरु' का बारेमा उबेला बाल कविता फुर्दैन्थ्यो । सधै‌ झै, छोराछोरीको हातमा मोबाइलको साटो पुस्तक दिउँ । उनीहरुका आँखा र दिमाग झनै तेजिलो हुनेछन् । अघिल्ला तीन कृती... माथिका तीन पुस्तकहरु ' पाठीलाई स्वेटर, भान्छामा चुट्किला, देउता खुशी हुनुभयो' तलका पुस्तक पसलहरुमा यस अघि नै आइसकेका छन् । नयाँ पुस्तक...

रेडियो नाटकका वैष्णव बूढा

घरको छतमा बसेर हिमाल हेर्दै थिए उनी । हिमालमा हिउँ नदेखिएपनि उनको कपालमा भने पुरै हिउँ फूलेको थियो । चश्मा अड्याउने कान पनि लत्रीसकेका थिए । चाउरिएको मुहार पहाडका गह्राझै खण्डखण्ड परेको थियो । तर ८५ वर्षे श्यामदास वैष्णवमा उहि जोश छ २००७ सालमा रेडियो नेपाल पस्दाको जस्तो जोश । बूढ्यौली उमेरमा युवा जोश निकाल्दै उनी अहिले नाटक बारे पुस्तक लेख्ने तरखरमा छन् । 'नाटकलाई कसरी विकास गर्ने बारे मेरो सोच पुस्तकमा पस्कने छु' ज्ञानेश्वर काठमाडौंका वैष्णवले भने । २००७ सालको आन्दोलनताका आन्दोलनकारीको पक्षमा काम गरेको आरोपमा बालकृष्ण समलाई पनि राणा शासकले पक्रेर जेल हालेका थिए । जेल परेका बालकृष्ण सम प्रजातन्त्रको बाहाली पछि लामो दाह्री लिएर बाहिर निस्के । प्रजातन्त्रको नयाँ युगमा धेरैमा नयाँ काम गर्ने जोश थियो । एक दिन बालकृष्ण समले वैष्णवलाई भने 'लौं मेरो छोरा जनादर्न पनि छ हामी मिलेर केही रेडियो कार्यक्रम गरौं ।' पहिलो रेडियोमा काम गर्ने अवसर पाउनु पनि भाग्यकै कुरा हो । उनले भने, "काम पनि सिकौं सुरु पनि गरौं भनेर मानीहालेँ ।" उनी रेडियो नेपालमा काम गर्नथाल्दा २६...

Powered by Blogger

@bhabasagar

आराम छौं ?

Comments

Post a Comment